Pierwsze,co powinniśmy wziąć pod uwagę,to fakt,że pies jest istotą żywą. Jest zwierzęciem,któe w swej chęci utożsami się z Nami i z Naszą rodziną,naśladuje swego Pana.
Jak zwykło się mawiać ; tylko ten,co spróbował jakiejś rzeczy,zna ją naprawdę. Tylko ten,kto miał już psa,wie ile przyjaźni i towarzystwa może on zapewnić i jak niekompletną wydaje się być bez niego rodzina. Jesto to chyba najważniejszy argument,jakim można szermować,przekonując osoby przeciwne wprowadzeniu psa do domu. Nie tylko pies zmienia się w wyniku obcowania z człowiekiem,ale to współżycie - w taki czy inny sposób - oddziałuje też na człowieka.
A jednak wybór psa to ważna decyzja. Dlaczego? Dlatego,że - jak już powiedzieliśmy - pies jest istotą żywą,zależną od nas. Pies - w każdym wieku - jest najlepszym zwierzęciem do towarzystwa. Głaskanie psa,jak mówią psychologowie,zmniejsza stres i obniża ciśnienie krwi. Jest on najlepszą odtrutką na samotność. Nie tylko możemy do niego mówić ( i może nas zrozumieć ! ) , ale i on przemawia do nas swoją mową ciała.
Fakt,że zmusza nas do spaceru , ma zbawienny wpływ na naszą kondycję. Jego obecność i towarzystwo często poprawiają nasze samopoczucie i wpływają pozytywnie na rozwój dzieci.
Zatem wybór psa to ważna decyzja. Decyzja na całe życie,a przynajmniej całe życie psa,które trwa zwykle dwanaście lat. Przed jej ostatecznym podjęciem trzeba sobie szczerze zadać następujące pytania : czy mam czas,aby się nim zajmować? Czy naprawdę zatroszczę się o jego potrzeby ( spacery,zdrowie i tak dalej ),czy też będzie mi to obojętne? Czy pozwoli na to sytuacji osobista? Czy cała rodzina zgodzi się z moją decyzją? Jeśli choć jedno to pytanie spotyka się ze zdecydowanie negatywną odpowiedzią,wówczas najrozsądniej będzie zrezygnować.
" Co roku porzuca się ponad sto tysięcy psów..." to wiadomość dziennikarska,jaką można ostatnio przeczytać w gazetach. Niezbyt dobrze świadczy ona o ludziach i zmusza do wielu reflekcji. W tym miejscu - nim postanowimy,czy mieć psa w domu,czy też nie - nasuwa się nieodparcie myśl,że wielu sposród tych stu tysięcy niefrasobliwych właścicieli nie zastanowiło się wystarczająco na samym początku. Nie postępujmy,jak oni , i przemyślmy odpowiednio sprawę.
Jakiego psa wybrać? Istanieje tyle jego ras i odmian,że właściwy wybór nie jest sprawą łatwą,aczkolwiek może być czymś interesującym i zabawnym.
Zastanówmy się,dlaczego chcemy mieć psa. Czy jako stróża,czy towarzysza?
Może być tak,że z takiego czy innego powodu wiemy doskonale,jaki powinien być nasz przyszły pies. W przeciwnym jednak razie należy pomyśleć o tym,że cechy i potrzeby poszczególnych ras są bardzo różne. Niektóre z nich doskonale dostosują się do naszych wymagań czy życzeń,ale inne okażą się bardzo mało na to podatne. Te pozostawmy w spokoju,gdyż posród pierwszych znajdzie się jeszcze sporo takich,które pozwolą się nam prowadzić zgodnie z naszym upodobaniem.
I ostatnia sprawa : charakter lub temerament pana również się liczy. I to bardzo. Nie myślmy,że istnieje jakiś pies zaspokajający określane potrzeby; zawsze tym,co ostateczne przesądza o współżyciu jest zależność:pan-pies.
Należy wybierać zgodnie z naszymi możliwościami. Pewne rasy potrzebują wiele ruchu;czy możemy go zapewnić psu? Inne wymagają dużej przestrzeni; czy dysponujemy podwórzem lub domkiem na wsi,gdzie pies nie czułby się uwięziony? W mieście trzymanie psa stale na tarasie,podczas gdy pan wraz z rodziną przebywa w mieszkaniu,nie jest dobrym rozwiązaniem. Trzeba też wiedzieć,jak wiele ruchu dziennie potrzeba psu,o którym myślimy. Ze względu na nasze zdrowie,naukę,pracę lub podróże nie zawsze będziemy go mogli sami wyprowadzić na spacer. Kto wówczas będzie to robił za nas?
Jeżeli postanowiliśmy kupić psa,wybierajmy aż do końca. Nie tylko rasę,ma się rozumieć,także konkretne zwierzę. Nie powinniśmy kupować nie znając się na rzeczy. Zdajemy się na intuicję,lecz unikajmy zwierząt chorych,bo w przeciwnym razie będziemy obarczeni nimi przez całe życie. Jeśli nie ma ku temu usprawiedliwionych przyczyn,unikajmy psów obronnych. Większość z nich jest bardzo łagodna,ale czy możemy podjąć się ich tresury? Czy jesteśmy pewni,że nie zapanują nad nami,jeśli podrosną? Jakie mamy doświadczenie z psami,aby tak twierdzić?
To zrozumiałe,że powinniśmy wymagać wszelkiej dokumentacji ( świadectwa szczepień i genealogii,jesli mamy do czynienia z psem rasowym ).
Ale powtórzmy jeszcze raz. Jeśli już zdecydowaliśmy się na konkretną rasę,wybierzmy teraz okaz. Tej sprawie trzeba również poświęcić trochę czasu.
Szczeniak,czy pies dorosły? Szczeniak zżywa się zwykle doskonale z nową rodziną . Będziemy przebywać z nim przez całę jego życie,patrzeć jak rośnie i setki razy zachwycać się jego psotami i zabawami. Niemniej jednak szczeniak musi się uczyć,a na to brakuje nam czasu i cierpliwości. Poza tym swawolny szczeniak gryzie wszystko i,jeśli nie jesteśmy w stanie pilnować go i karmić,nieraz przyprawi nas o zmartwienie. Mowa tu przede wszystkim o przedstawicielach ras obronnych,które zamknięte w domu,mogą go przewrócić do góry nogami.
Dlatego zaleca się kupno młodego psa w określonym wieku. Jeśli jest to szczere i łagodne zwierzę,wówczas przystosowanie nie będzie go wiele kosztować,a my unikniemy problemów. Poza tym,jeśli ten,którego szukamy,jest towarzyszem naszych spacerów,nie powinniśmy się wahać. Dorosłemu psu potrzeba więcej czasu na przystosowanie się,zwłaszcza gdy mieszkał już w różnych domach; może z początku okazywać niepokój. Szczególnie trudno jest przystosować się psu,którego chowano samotnie,w jakiejś psiarni,przez kilka pierwszych miesięcy życia.
Wielu hodowców dysponuje okazami - niemal doskonałymi przedstawicielami wzorca swojej rasy - które,strzeżone i hodowane z myślą o wystawach,nie spełniły pokładanych w nich nadziei z racji drobnych defektów pojawiających się u nich w trakcie dorastania. Mogą to być skazy w rodzaju czy wyglądzie włosów albo wady zgryzu czy niepełne uzębienie, co ( nie stwarzając problemów zdrowotnych ) uniemożliwia pierwotny cel hodowców,którzy decydują się wystawić zwierzęta na sprzedaż.
Przed kupnem zasięgnijmy dobrze informacji. Przydałoby się kupić jakąś książkę o wybranej rasie i zapoznać się z cechami zachowania jej osobników,ich wadami i podatnością na choroby. Odwiedźmy jakąś wystawę psów. Jednego tylko ranka zobaczymy mnóstwo psów na żywo,a nie w książkach. Porozmawiajmy z hodowcami. Zapytajmy o wszystko,co chcielibyśmy wiedzieć i posłuchajmy wyjaśnień fachowców. Postarajmy się poobserwować i zdobyć cenne wiadomości o charakterze psów.
Z pewnością musimy zawsze pominąć osobnika,którego kondycja budzi nasze wątpliwości. Sprawdźmy stan zdrowia jego rodziców. Kiedy przedstawią nam miot do wyboru,zaobserwujemy,które szczeniaki zachowują się swobodnie. Odrzucajmy zarówno te zbytnio przestraszone,jak i te zbyt agresywne. W przypadku niektórych ras może to się okazać bardzo ważne.
O ile to możliwe,nie kupujmy w sklepie,lecz idźmy wprost do zakładu hodowcy. Niech nam pokaże rodziców. Jeśli matka dopiero co się oszczeniła,jej wygląd może nie być najlepszy,możemy jej nie zobaczyć. Zgoda,ale zobaczmy ojca. Poobserwujmy. Oczywiście zakład hodowlany to nie salon mody,lecz jeśli wszechobecnie panują brud i bałagan,to nie można zbytnio ręczyć za zdrowie szczeniaków. Dlaczego psy podnoszą tak nieopisaną wrzawę? Oczywiście,nie znają nas. Nie wiemy jednak,czy nie zachowują się tak nieufnie i płochliwie na widok tych,których znają.
Unikajmy też obniżek ni stąd ni zowąd. Rasowy pies nie jest przedmiotem jakiejś określonej marki. Jeśli cena szczeniaka jest zbyt niska,to osobnik " z przeceny " może okazać się niedoskonały,źle wyszkolony,a czasami chory.